نقش فرهنگ تعاملی نخبگان حزبی در نهادینگی احزاب سیاسی جمهوری اسلامی ایران

احزاب سیاسی در ایران با فراز ونشیب هایی همراه بوده اند که برخی از آن به ذات درونی احزاب(کنش درون حزبی و برون حزبی)و بخشی دیگر به عامل خارجی(وابستگی سیاسی)بستگی داشته است.درجمهوری اسلامی ایران با توجه به محتوای جمهوریت واسلامیت نظام سیاسی،شرایط بالقوه برای رشد وتوسعه فرهنگ حزبی پدید آمد.مهمترین ضعف احزاب سیاسی در ایران،عدم نهادینگی احزاب بوده است.در این تحقیق بر آنیم که با توجه به عامل داخلی(کنش بین الاحزابی) و نقش فرهنگ تعاملی نخبگان حزبی به بررسی آسیب شناسی ضعف نهادینگی احزاب سیاسی در نظام جمهوری اسلامی ایران بپردازیم.روش تحقیق از نوع روش کیفی است و از مصاحبه به عنوان روش گرد آوری اطلاعات استفاده شده است.عدم نهادینگی احزاب سیاسی درجمهوری اسلامی ایران را در سه مشخصه فرهنگی(آموزش نخبگان سیاسی،فرهنگ منفعل و تمامیت خواهی نخبگان حزبی) مشخصه سیاسی(ساختارسیاسی،رقابت سیاسی و خانه احزاب) و مشخصه حقوقی (التزام به قانون اساسی و جرم سیاسی) مورد بررسی قرار داده ایم. فرهنگ تعاملی نخبگان حزبی متغیر مستقل و نهادینگی احزاب سیاسی متغیر وابسته می باشد. بدین سان با واکاوی دو متغیر فرهنگ تعاملی نخبگان حزبی و نهادینگی احزاب سیاسی در جمهوری اسلامی ایران به آسیب شناسی پدیده حزبی پرداخته ایم. واژگان کلیدی:فرهنگ تعاملی،احزاب سیاسی،نهادینگی،جمهوری اسلامی ایران..